DJ (کوتاه شده Disc jockey) به کسی گفته می‌شود که آهنگهای پیشتر ضبط‌ شده روی CD یا Vinyl  را انتخاب کرده و با تکنیک های متفاوتی برای مخاطبان مورد نظر خود پخش کند.

دی جی‌ها برای پخش موسیقی از یک ست شامل دو پخش‌ کننده CD یا Vinyl و یک دی جی میکسر حداقل دوکاناله استفاده می‌کنند. در گذشته این پخش کننده‌ها فقط ترن تیبل‌ها (Turntables) بودند و صفحه‌های آنالوگ موزیک را پخش می‌کردند اما امروزه CD پلیرها نیز در کنار ترن تیبل‌های آنالوگ کار پخش سی دی ها را برای دی‌جی‌ها میسر ساخته‌اند. همچنین برخی از نرم افزارهای کامپیوتری نیز دی جی ها را در این زمینه یاری می نمایند.از دی‌جی‌ها معمولاً انتظار می‌رود تا در شناخت‌، برگزیدن و هم آمیزی جالب آهنگ‌ها خبرگی کافی را داشته باشد.

ریشه Disk Jokey به سال های بین ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۰ در رادیو امریکا بر می گردد. Ray Newby را می توان به عنوان نخستین DJ دنیا نامید که در رادیو امریکا (کالیفرنیا۱۹۰۹) فعالیت می کرد . وی در سال ۱۹۰۹ در سن ۱۶ سالگی این حرفه را برای اولین بار به دنیا معرفی نمود. پس از گذشت سالها ، امروزه این حرفه علاقمندان و مخاطبان بی شماری دارد. با پیشرفت تکنولوژی و پیدایش موسیقی الکترونیک و زیر شاخه های گوناگون آن، DJing نیز دستخوش تغییرات چشمگیری شد. امروزه DJ های مطرح دنیا سبک مشخصی از موسیقی را برای پخش انتخاب می کنند و همانطور رادیو شوهای بسیاری با توجه به سبک ها و زیر شاخه های مختلف موسیقی متولد شده اند و هر روز به تعدادشان افزوده می شود. حرفه DJing در اروپا و امریکا یکی از پر مخاطب ترین و پر درآمدترین رشته های مربوط به موسیقی قلمداد می شود.

کار یک DJ به زبان ساده انتخاب قطعاتی از موزیک در سبکی مشخص و پخش آن ها برای شنوندگان است. اما امروزه  این حرفه بس فراتر از این عمل می باشد .داشتن اطلاعات کافی و علمی از ابزارهای مورد استفاده در این حرفه ، شناخت موسیقی(تتوری موسیقی، سبک شناسی) ، مهارت در تکنیک هایی چون Audio Mixing – Cueing – Phrasing – Cutting – Scratching – Beatmatching – Harmonic Mixing و حتی روانشناسی ،از موارد پایه و ضروری در آموزش این حرفه محسوب می شوند. علاوه بر موارد ذکر شده تلاش ، پشتکار ، تجربه کافی و خلاقیت یک DJ است که وی را از دیگر رقبا متمایز می کند.